Vermogen van John de Bever

Johannes, meer bekend als John de Bever, is geboren in Berlicum, 7 april 1965. Hij is een Nederlands voormalig prof- en zaalvoetballer. Na het beëindigen van zijn spelersloopbaan werd De Bever zanger. In 1997 werd De Bever verkozen tot Beste Zaalvoetballer van de wereld. De Bever heeft in juli 1979 op veertienjarige leeftijd als zanger ontdekt door Pierre Kartner tijdens een optreden op de Nijmeegse Vierdaagse. Het nummer als ik later eens trouw, dat Kartner voor hem schreef, bereikte in maart 1980 de tipparade. Er volgden nog drie singles en een elpee. Hierna besloot De bever voorlopig te stoppen met zijn zangcarrière en zich toe te gaan leggen op het voetbal.

Wedstrijden

De Bever verwierf hierna faam als zaalvoetballer, onder andere bij de toenmalige topclub Bunga Melati uit Tilburg. In de winterstop van het seizoen 1992/93 maakte hij de overstap naar het veldvoetbal door een contract tekenen te tekenen bij Dordrecht’90. Onder leiding van trainer Han Berger maakte hij zijn debuut voor die club op 13 januari 1993 in de thuiswedstrijd tegen RKC Waalwijk. Zijn carrière in het Nederlands betaald voetbal bleef beperkt tot een half seizoen, waarin hij slechts tot vijf wedstrijden kwam.

Avontuur en toernooien

Na zijn avontuur bij Dordrecht’90 kwam hij in België nog uit voor onder andere La Louviere, Diest en Witgoor Sport Dessel. Successen kende hij echter vooral in het zaalvoetbal, waarvoor hij in de jaren 90 in Nederland samen met Edwin Grunholz het boegbeeld vormde. Hij kwam diverse keren uit voor Nederlands zaalvoetbalteam. In 1997 werd hij tijdens het toernooi om de intercontinental Futsal Cup in Brazilië, het wereldkampioenschap voor clubteams waar hij speelde voor Bunga Melati, bekroond tot beste speler van het toernooi. Begin jaren 90 richtte hij zijn eigen zaalvoetbalteam op: De Bever Boys. De Bever speelde achtentwintig interlands voor het Nederlands zaalvoetbalteam en debuteerde op 23 april 1988 in de interland tegen België. De Bever speelde op het EK 1996, het WK 1996 en het EK 2001.